وقوع بیماری حاد ارتفاع بستگی به بلندی ارتفاع ،نحوه ی صعود ومستعد بودن فرد متفاوت است.تحقیقات متعددی جهت تعیین میزان وقوع این بیماری درگروههای مختلف کوهنوردی انجام گرفته است ونتایج نشان داده است که 1/0% تا 53% ارتفاعات بالای 3000 تا5500 متر گزارش شده است. البته نشانه های بیماری در بین کوهنوردانی که به 2500متر تا3500متر تفریحی صعود داشته اند متفاوت بوده درمردان 5/6 %ودرزنان 5/22%گزارش بیماری حادارتفاع شده است وبرای این تفاوت جنسیتی هیچ علت خاصی مشخص نشده است.
اگرچه علت بیماری حاد ارتفاع مشخص نیست ولی برخی تحقیقات نشان می دهد که افرادی که دارای اضطراب وپریشانی ویادی هستند پاسخ های تنفسی کمتری نسبت به هیپوکسی نشان می دهند وبعضی از افراد هم زمانی که درارتفاعات متوسط وبالا هستند تعداد وعمق تنفس آنها کم می شود این امر باعث تجمع دی اکسید کربن می شود وممکن است همین عامل علت بیماریهای ارتفاع باشد یکی دیگر از نشانه های بیماری های حاد ارتفاع این است که فرد با وجود که خستگی بسیار بسیار شدیدی که دارد نمی تواند بخوابد که عدم خواب رضایت بخش نشان قطع شدن مراحل خواب است.به علاوه برخی افراد از تنفس بریده بریده رنج می برند وبه آن تنفسCheyne-Strokes)) می گویند.که این حالت آرامش فرد رابهم می زند وخوابیدن اورامختل می کند.از مشخصات این نوع تنفس نفسهای سریع وآهسته ،تنفس کم عمق وسطحی است که معمولا" همراه با دورهای متناوب قطع تنفس می باشد .میزان وقوع این بی نظمی تنفسی باافزایش ارتفاع افزایش می یابد ومعمولا"احتمال وقوع آن 24% درارتفاع 2440 متر ،(8005 فوت) 40%درارتفاع 4270متر (14009فوت)و100%درارتفاعات 6300 متر (20669فوت)است.
